Na Eitjes in de bedpan kruipen
we in Oprecht voor de raap opnieuw in het hoofd van Danny. In
de stijl die ook het vorige boek kenmerkte, maken we opnieuw kennis met zijn
gedachtenkronkels en toespelingen op het dagdagelijkse leven rondom hem. Hij
gaat op zijn eigen manier om met zijn angsten, diepgewortelde gedachten en
vreemde fascinaties, maar vooral met het leven zoals het komt. Soms leidt hij
je op hoffelijke wijze om de tuin, waar hij taalkundige tomaten en woordspelige
worteltjes kweekt. Raap al je moed samen en kruip mee in zijn hoofd in Oprecht
voor de raap.
Een kijkje in het hoofd van Danny
lijkt soms heel chaotisch met alle gedachtekronkels die daar door elkaar heen
lopen, maar toch is het heel herkenbaar hoe je hersenen soms een loopje met je
nemen zonder dat je daar controle over hebt. Daarnaast kan Danny Vandenberk
spelen met taal alsof het kinderspel is, maar we weten allemaal dat dat echt
een talent is en totaal niet zo vanzelfsprekend als hij doet uitschijnen. Die
vanzelfsprekendheid zorgt er wel voor dat je doorheen de verhalen vliegt en het
boek in geen tijd uit hebt.
Het fijnste aan Oprecht voor
de raap is dat je het boek kan lezen zoals je wil: van voor naar
achteren, van achter naar voor of gewoon willekeurig fragmenten uitkiezend waar
je zin in hebt. Lees het ook zeker opnieuw, of sla stukjes over, maar bovenal:
geniet want dat is het enige wat er hier echt toe doet. Zonder de lezer onder
druk te zetten, zorgt Vandenberk ervoor dat je je eigen gedachten even kunt
vergeten en je kan verliezen in die van hem. Sluit de realiteit even buiten en
kruip in het hoofd van deze taalkunstenaar.
Vandenberk haalt zelf af en toe aan
dat zijn leven met autisme voor bijzondere situaties kan zorgen en dat sommigen
hem raar of gek vinden, maar toch is veel van wat hij beschrijft herkenbaar.
Dat idee, dat mensen met een label, toch niet zo veel verschillen van anderen,
is een mooie boodschap die hier subtiel in de verf wordt gezet, maar er zeker
moet zijn. Buiten alle woordgrapjes, seksistische mopjes en verrassende
gedachtenkronkels is er in dit boek ook plaats voor emoties en
fijngevoeligheid, bijvoorbeeld omtrent zijn liefde voor zijn kinderen of zijn
vrouw. Die combinatie maakt van dit boek opnieuw een bijzonder pareltje waar
menig lezer van zal genieten.
Oprecht voor de raap is oprecht, eerlijk en opnieuw een voorbeeld
van de fijngevoeligheid van onze taal. Het talent van Vandenberk lijkt
onuitputtelijk en doet verlangen naar meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten