Hou je in stilte bezig. Doe
iets nuttigs. Was je handen. Blijf gezond. Zorg voor jezelf en voor je naasten.
Neem je verantwoordelijkheid. Heb respect voor anderen. Hou afstand. Bewonder
de mensen uit de zorgsector en blijf vooral in uw kot.
Het zijn voor mij min of
meer vanzelfsprekendheden, maar als ik in de gebiedende wijs aangesproken word,
ga ik van nature extra mijn best doen. Of net totaal het tegenovergestelde,
maar nu toch even niet.
Dat gezond blijven
bijvoorbeeld heb je niet altijd in de tegenwoordig o zo vaak gewassen en
gedesinfecteerde hand. Geen kunst, maar een gunst. Op mentaal vlak is het
momenteel af te raden om series als ‘Cordon’ te gaan bingewatchen of maniakaal
alle nieuwsberichten te volgen. Alles met mate. Met maten op café gaan is al
even uit den boze, maar jezelf thuis bezatten is ook geen oplossing. Ik spreek
niet uit ervaring, want ik heb geen bier gehamsterd.
Schrijven doe ik wél uit
ervaring. Van een writer’s block is hier geen sprake. Terwijl ik dit noteer,
hoor ik net op het nieuws dat Maggie De Block nog alleen videoboodschappen gaat
doen, omdat ze dagelijks met veel te veel mensen in contact komt. Ik wou dat ik
dat ook kon, maar daar komt letterlijk en figuurlijk niks van in huis. Deze
jongen gaat morgen lijfelijk in de Colruyt of de Carrefour zijn boodschappen
doen. Om alle misverstanden te vermijden: ik wil groenten, fruit, vlees,
aardappelen, (tand)pasta, bier en indien mogelijk wc-papier aanschaffen. We
hebben nog een paar rolletjes, maar we zijn nog lang niet zover dat ik in de
grootwarenhuizen zelf mijn (grote) boodschappen zal doen. Ik hoop vooral dat
Maggie genoeg wc-papier gehamsterd heeft, anders sta ik nogal wantrouwig
tegenover haar eerste videoboodschap, zeker omdat ze spreekt over een teveel
aan ‘contact’. In haar situatie schiet je natuurlijk weinig op met een paar
velletjes. Ach, vermoedelijk heeft ze rolletjes genoeg. Ik ben er gerust in.
Maggie heeft het goed voor. Heb respect voor anderen.
Die ‘hou je in stilte bezig’
heb ik zelf verzonnen. Daar ben ik immers goed in, net als in mijn kot blijven
en me in van alles en nog wat zorgen maken, al zit dat laatste niet in mijn
lijstje gebiedende wijsjes. Ik ben niet alleen. Meer nog, ik voel me
tegenwoordig helemaal geen Einzelgänger meer. Nagenoeg iedereen zit momenteel
bijna voortdurend thuis en zit vol logische, maar ook soms onverklaarbare
angsten. Het heeft iets van mijn autistisch leven.
Toch kom ik nog buiten,
zelfs in deze extreme omstandigheden, en niet alleen om te winkelen. Een paar
dagen geleden bijvoorbeeld ging ik, op aangeven van mijn groenvingerige vrouw,
de tuin omspitten. In het Lommels klinkt dat veel mannelijker: ‘Es goe wa
spowwejen ien den hof.’ Eerlijkheidshalve vermeld ik dat onze moestuin amper
een dozijn vierkante metertjes telt, maar de klus was geklaard nog voor ik
pauzes inlaste, al heb ik dus zelf geen groene vingers. Uiteraard niet,
daarvoor was ik ze te vaak. Enkele uren later kon ik niet meer uit mijn zetel
vanwege lage rugpijnen, maar na een nachtje (slecht) slapen was het ergste leed
weer geleden. Was dat maar met alles zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten